Henryk Jan Krzyżanowski

Henryk Krzyżanowski był członkiem Komitetu Założycielskiego, Komisji Zakładowej Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Zarządu Regionu NSZZ „Solidarność” Regionu Wielkopolska, „Solidarności Walczącej” oraz poznańskiego Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”.
We wrześniu 1980 r. został członkiem „Solidarności”(„S”) oraz Komitetu Założycielskiego (KZ). We wrześniu i październiku 1981 r. uczestniczył, jako delegat w obradach I Krajowego Zjazdu Delegatów NSZZ „Solidarność” w Gdańsku. Po wprowadzeniu stanu wojennego zaangażował się w akcję organizowania strajków w poznańskich zakładach pracy. Od 16 grudnia 1981 r. do 5 lipca 1982 r.  był internowany w Ośrodku Odosobnienia dla Internowanych w Gębarzewie. Po zwolnieniu z internowania kontynuował działalność opozycyjną. W listopadzie 1982 r. podjął próbę organizacji strajku na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W grudniu 1983 r. zaangażował się zbieranie podpisów w sprawie zwolnienia z aresztu członków Komitetu Obrony Robotników, a w kwietniu 1985 r. podjął starania o przywrócenie do pracy Janusza Pałubickiego. W latach 1986–1989 współpracował z „Solidarnością Walczącą”, kolportował podziemne wydawnictwa (m.in. „Solidarność Walcząca”, „Czas Kultury”, „Kultura Niezależna” oraz „Tygodnik Mazowsze”), kasety audio i video. W latach 1983–1987 współorganizował szereg akcji protestacyjnych, ulotkowych oraz zbiórki pieniężne na działalność związkową. Organizował również pomoc osobom represjonowanym. W roku 1989 był rzecznikiem Komitetu Obywatelskiego „S” w Poznaniu.