Henryk Jan Kłosowski

Henryk Kłosowski będąc studentem II roku Wyższej Oficerskiej Szkoły Pożarniczej w Warszawie, dnia 24 listopada 1981 r. przystąpił do strajku okupacyjnego na uczelni, stanowiącego sprzeciw podchorążych i części pracowników na planowane przez władze podporządkowanie uczelni przepisom ustawy o szkolnictwie wojskowym.
Był w grupie studentów, którzy po rozbiciu strajku dnia 2 grudnia 1981 r. przez oddziały ZOMO, odmówili podpisania deklaracji lojalności, co było jednoznaczne z usunięciem z uczelni. Następnie, razem z grupą 229 podchorążych, przyłączył się do trwającego do dnia 13 grudnia 1981 r.,  studenckiego strajku na Politechnice Warszawskiej.
Dnia 4 grudnia 1981 r. złożył podanie o przyjęcie na Politechnikę Warszawską, jednak w lutym 1982 r. został poinformowany o decyzji Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego, pozbawiającej możliwości kontynuowania nauki i zdawania egzaminów na Politechnice. Jedyną uczelnią, gdzie pod warunkiem przystąpienia do ponownych egzaminów oraz cofnięcia na I rok studiów, mógł dalej studiować,  była Wyższa Szkoła Inżynierska w Koszalinie. Do czasu egzaminów mieszkał w Warszawie, gdzie korzystał z pomocy, jakiej prześladowanym studentom udzielał ks. Jerzy Popiełuszko. W marcu 1982 r. zdał egzaminy na uczelnię w Koszalinie, którą ukończył w 1986 r.
W maju 1987 r., mimo ukończenia 28 lat i bycia jedynym żywicielem rodziny, został powołany do odbycia rocznej, zasadniczej służby wojskowej w jednostce zlokalizowanej daleko od miejsca zamieszkania.
Usunięcie z WOSP za udział w strajku i niepodpisanie „lojalki” skutkowało również tym,  że chcąc kontynuować studia, miał bardzo ograniczone możliwości wyboru uczelni, których większość,  pod naciskiem władz, odmawiała przyjęcia „wrogich elementów systemu”. Powyższe spowodowało, że nie zrealizował swoich planów zawodowych - nie został oficerem Straży Pożarnej.