Franciszek Konaszewicz

W sierpniu 1980 r. był jednym z głównych inspiratorów napisania petycji do władz z żądaniem podwyżki płac, a także grożącej przerwaniem pracy. Po powstaniu Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” aktywnie włączył się w pracę związkową, zasiadał jako członek w Zarządzie Regionu Gorzów Wielkopolski. Przez władze był postrzegany, jako działacz radykalnego skrzydła „Solidarności”. Został internowany 13 grudnia 1981 r. i osadzony w ośrodku przy Zakładzie Karnym w Gorzowie Wielkopolskim, a następnie w ZK w Głogowie. Wolność odzyskał 5 lutego 1982 r. Ze względu na swoją postawę w zainteresowaniu Służby Bezpieczeństwa pozostawał do 1989 r.