Filip Grzejszczyk

W listopadzie 1980 r. był uczestnikiem strajku studentów Akademii Medycznej w Warszawie popierającego postulaty Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” Służby Zdrowia. W listopadzie 1981 r. został członkiem NSZZ „Solidarność” w Szpitalu Grochowskim w Warszawie.
Po 13 grudnia 1981 r. udzielał pomocy medycznej represjonowanym i ukrywającym się. W latach 1982-1989 był współpracownikiem Prymasowskiego Komitetu Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i ich Rodzinom w Warszawie (od 1983 Prymasowski Komitet Charytatywno-Społeczny). W ramach tej aktywności uczestniczył w rozdziale leków z darów zagranicznych, przygotowywaniu paczek i pomocy dla rodzin internowanych, więzionych i represjonowanych, pomocy medycznej dla uwięzionych. 
W latach 1984-1988 był zaangażowany w kolportaż wydawnictw podziemnych służby zdrowia (m.in. „Zeszyty Niezależnej Myśli Lekarskiej”, „Głos Medyka” we współpracy z dr Marią Czarnecką i Zofią Kuratowską) oraz wydawnictw NOWej. 
13 maja 1983 operował w Szpitalu Śródmiejskim w Warszawie śmiertelnie pobitego Grzegorza Przemyka, następnie zeznawał jako świadek na procesie jego zabójców.
W latach 1986-1989 był członkiem Krajowej Komisji Koordynacyjnej „Solidarności” Służby Zdrowia.  
W czerwcu 1988 r. uczestniczył w demonstracji przed Ministerstwem Zdrowia. 5 października 1988 r. był współzałożycielem działającej jawnie Komisji Koordynacyjnej SZ „S” Regionu Mazowsze, następnie jako członek zasiadał w jej Prezydium.
W latach 1988-1989 był rozpracowywany przez Służbę Bezpieczeństwa z powodu podejrzenia „działalności antypaństwowej naruszającej porządek prawno-polityczny w środowisku służby zdrowia”.