Krzysztof Gębura

Uczestniczył w opozycji niepodległościowej od połowy lat siedemdziesiątych. W czasie studiów na KUL w Lublinie aktywnie działał w duszpasterstwie akademickim u Dominikanów, współtworzył Koło Naukowe Historyków Studentów, które aktywizowało i budziło świadomość polityczną społeczności akademickiej. Utrzymywał kontakty z innymi przedstawicielami "grup antysocjalistycznych", z którymi tworzył środowisko i redakcję nielegalnego pisma "Spotkania”. W latach 1976-1989 zaangażowany był w druk i kolportaż pisma „Spotkania” oraz książek wydawanych w ramach Biblioteki „Spotkań”. Na drukarnię udostępniał swój dom w Zemborzycach, organizując tam druk i kolportaż. Stało się to podstawą przeprowadzenia przeszukania w dniu 14.06.1978 r. i objęcia go postępowaniem prokuratorskim. Od powstania NSZZ „Solidarność” stał się aktywnym członkiem tego związku na KUL. 13.12.1981 r. został internowany i osadzony w Ośrodku Odosobnienia we Włodawie. Odmówił podpisania decyzji o internowaniu. Zwolniony został 30.04.1982 r. na podstawie decyzji nr 46 o uchyleniu internowania, ze względów zdrowotnych, a także w wyniku interwencji rektora KUL. W trakcie internowania we Włodawie w dniach 20-24 lutego 1982 r. prowadził głodówkę protestacyjną. Po zwolnieniu z internowania kontynuował działalność w niezależnym ruchu wydawniczym. Z powodu swej działalności był inwigilowany, wzywany na rozmowy ostrzegawcze, zaś w jego domu przeprowadzano przeszukania. Formą represji wobec Pana Krzysztofa Gębury było także zastrzeżenie wyjazdów zagranicznych w 1982 r. na 2 lata oraz odmowa wydania paszportu w sierpniu 1984 r. na wyjazd do Włoch wraz z 42 osobową grupą studentów historii i historii sztuki KUL, w charakterze opiekuna naukowego.