Andrzej Marian Nowakowski

Od 1.12.1981 r. był przewodniczącym Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” Państwowego Szpitala Klinicznego Nr 4 w Poznaniu. Od wprowadzenia stanu wojennego do czerwca 1989 r. prowadził działalność opozycyjną w strukturach podziemnej NSZZ „Solidarność”. Jako lekarz udzielał pomocy medycznej oraz finansowej wielu osobom związanym z „Solidarnością” ukrywającym się przed Służbą Bezpieczeństwa. Pomagał rodzinom internowanych i aresztowanych. Współpracował z wydawanymi w podziemiu „Obserwatorem Wielkopolskim” oraz „Wiadomościami Dnia”. W 1982 r. został zwolniony z Akademii Medycznej w Poznaniu, a przywrócony do pracy w 1983 r., po odwołaniu złożonym w Radzie Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego. W okresie od 1982 r. do 1989 r. był koordynatorem medycznym darów przekazywanych m. in. z Francji do Poznania. Działał w ramach pomocy charytatywnej, prowadzonej przez ks. dyrektora Stanisława Kałka w Domu Księży Emerytów w Poznaniu. Wśród darów były również materiały i urządzenia przeznaczone dla podziemnych struktur „Solidarności”.