Maria Elżbieta Beda

Wraz z siostrą Sylwią Mierzwińską prowadziły sklep z konfekcją przy 
ul. Rakowieckiej w Warszawie. Po wprowadzeniu stanu wojennego zorganizowały w nim punkt dystrybucji wydawnictw opozycyjnych, m.in. „Tygodnika Wojennego”, które Pani Maria Beda rozprowadzała na terenie Warszawy i innych miast. 
W stanie wojennym organizowała pomoc materialną dla osób represjonowanych i ich rodzin. Wraz z siostrą przekazywały ze swojego sklepu odzież dla internowanych w Ośrodku Odosobnienia w Warszawie Białołęce. W 1982 r., w ramach bojkotowania programów informacyjnych, uczestniczyła w „spacerach” ulicą Grójecką w porze emisji Dziennika TV. Przygotowywała i rozprowadzała flagi i transparenty na manifestacje. 
W czasie II pielgrzymki Jana Pawła II do Polski w 1983 r. uczestniczyła w mszach odprawianych przez Niego w różnych miastach i sporządziła dokumentację fotograficzną pielgrzymki, która została zamieszczona w prasie podziemnej. W nocy z 10 na 11 listopada 1983 r. brała udział w akcji zakładania kłódek na drzwiach sklepów i kiosków na warszawskim Mokotowie. Widok nieczynnych punktów handlowych w dniu 11 listopada miał przypomnieć warszawiakom o rocznicy odzyskania niepodległości. Uczestniczyła w Mszach za Ojczyznę, odprawianych przez księży Stanisława Małkowskiego i Jerzego Popiełuszkę, a następnie 
w pogrzebie księdza Jerzego. 
W ramach represji były z siostrą w przeróżny sposób nękane przez władze. Częste kontrole Stołecznego Przedsiębiorstwa Handlu Wewnętrznego i Urzędu Skarbowego doprowadziły do zakończenia działalności gospodarczej. 
W 1986 r. wraz z innymi działaczami opozycji, udzieliła znajomemu pomocy w uzyskaniu zgody na uruchomienie punktu kserograficznego w budynku b. Sądu Wojewódzkiego w Warszawie, z zamiarem podjęcia w nim pracy i wykorzystywania znajdujących się tam urządzeń do druku wydawnictw opozycyjnych. Jednak w wyniku działań SB, nie została zatrudniona. 
Wiosną 1989 r. zaangażowała się w kampanię wyborczą na rzecz kandydatów opozycji.