Dariusz Aleksander Wójcik

Jesienią 1980 roku, jako student Politechniki Lubelskiej, był współzałożycielem NZS na tej uczelni, w dniach 10-13 grudnia 1981 r. członkiem Komitetu Akcji Czynnej NZS PL. Po wprowadzeniu stanu wojennego zaangażował się aktywnie w kolportaż ulotek Regionalnego Komitetu Strajkowego „S” Regionu Środkowo-Wschodniego. W latach 1982-1983 był działaczem lubelskiego oddziału Komisji Charytatywnej Episkopatu Polski przy powizytkowskim kościele Matki Bożej Zwycięskiej w Lublinie. Równocześnie był organizatorem kolportażu podziemnego „Informatora Regionu Środkowo-Wschodniego NSZZ «Solidarność»” (odbierał i rozprowadzał połowę nakładu przeznaczonego na obszar Lublina). Ponadto współorganizował pomoc dla represjonowanych po manifestacjach 3 maja i 31 sierpnia w latach 1982 - 1983. Od wiosny 1982 roku włączył się w działalność KPN. W latach 1982-1986 był członkiem Kierownictwa Akcji Bieżącej KPN Okręgu Lublin, a jednocześnie od 1984 roku Stałej Komisji Rady Politycznej KPN. W 1984 roku w ramach prób reaktywowania NZS w Lublinie był współzałożycielem, autorem, współredaktorem i współwydawcą pisma „Świadectwo. Biuletyn Studencki”. W latach 1984-1989 uczestniczył w wydawaniu pism KPN: „Droga”, „Gazeta Polska”, „Pobudka” (1986), „Goniec” (1988-1989), „Profil. Kwartalnik Społeczno-Polityczny” (1988), w których także zamieszczał swoje artykuły. W dniu 9.03.1985 r. został aresztowany podczas zebrania konspiracyjnego KPN w Warszawie i osadzony w Areszcie Śledczym Warszawa-Mokotów. Od 15.08.1985 r. był przetrzymywany w ZK w Białołęce, a od grudnia 1985 r. ponownie w AŚ Warszawa-Mokotów. W kwietniu 1986 r. został skazany wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w Warszawie na 2 lata więzienia, 20.08.1986 zwolniony na mocy amnestii. W latach 1986-1989 pozostawał w kontakcie z Biurem Zagranicznym KPN. W 1987 roku był współorganizatorem Ogólnopolskiej Narady Aktywu KPN w Górach Świętokrzyskich oraz w 1989 r. III Kongresu KPN w Warszawie. W 1988 roku publikował swoje teksty w piśmie „Orlik” wydawanym przez KPN Puławy. W 1988 roku, z okazji świat narodowych 3 maja i 11 listopada współorganizował manifestacje w Lublinie i aktywnie w nich uczestniczył. Za zorganizowanie akcji protestacyjnej lubelskich studentów w dniu 3 maja 1988 i kierowanie nią, został skazany przez kolegium ds. wykroczeń.