Jerzy Dłużniewski

W lutym 1971 r. uczestniczył w strajku łódzkich włókniarzy w Zakładach Przemysłu Bawełnianego im. Juliana Marchlewskiego „Poltex” w Łodzi, po którym władze odwołały grudniowe podwyżki cen. W sierpniu 1980 r. przewodniczył Komitetowi Strajkowemu w zakładach, a we wrześniu stanął na czele Komitetu Założycielskiego NSZZ „Solidarność”. W 1981 r. został przewodniczącym Komisji Zakładowej, członkiem Zarządu Regionalnego Ziemi Łódzkiej oraz delegatem na I Krajowy Zjazd Delegatów „Solidarności” w Gdańsku. 14.12.1981 r. zorganizował strajk w ZPB, powołał Międzyzakładowy Komitet Strajkowy, współtworzył podziemną strukturę działającą pod nazwą Międzyzakładowy Komitet „Solidarności”. Po wprowadzeniu stanu wojennego ukrywał się, 20.02.1982 r. został aresztowany i wyrokiem z 13.05.1982 r. skazany przez Sąd Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy na 3 lata więzienia. Do chwili zwolnienia na mocy amnestii w dniu 29.07.1983 r. przebywał w Areszcie Śledczym w Łodzi oraz w zakładach karnych w Inowrocławiu i Potulicach. W 1984 r. został jednym z założycieli, a następnie przewodniczącym podziemnej Regionalnej Komisji Wykonawczej NSZZ „Solidarność” Ziemi Łódzkiej i reprezentantem Łodzi w Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej. Od 1987 r. był członkiem Krajowej Komisji Wykonawczej, w 1989 r. – Regionalnej Komisji Organizacyjnej i uczestnikiem obrad Okrągłego Stołu w podzespole ds. polityki mieszkaniowej oraz członkiem Wojewódzkiego Komitetu Obywatelskiego „Solidarności” w Łodzi. W latach 1981–1989 podlegał inwigilacji ze strony Służby Bezpieczeństwa, a od 1983 r. do 1989 r. został objęty zastrzeżeniem wyjazdów za granicę.