Ewa Kuźma-Pilipczuk

Aktywnie zaangażowała się w działalność NSZZ „Solidarność” na terenie Spółdzielni Pracy Drzewno-Chemicznej Inwalidów w Lublinie. Pełniła funkcję przewodniczącej Komisji Zakładowej „Solidarności” w tej Spółdzielni. Po ogłoszeniu stanu wojennego współorganizowała strajk okupacyjny w dniach 14 - 16 grudnia na terenie Drzewno-Chemicznej Spółdzielni Inwalidów w Lublinie. W wyniku represji po pacyfikacji strajku Ewa Kuźma została w dniu 8.01.1982 roku zwolniona z pracy w Spółdzielni, w nowym zakładzie podjęła pracę 17.02.1982 r. Mimo to nie zaniechała prowadzenia działalności związkowej i opozycyjnej kontynuując ją w nielegalnych strukturach NSZZ „Solidarność”. Wchodziła w skład działającej przy Tymczasowym Zarządzie Regionu grupy zajmującej się organizowaniem kolportażu prasy sygnowanej przez „Solidarność” i niezależnej literatury na terenie Lublina. Od stycznia 1982 roku do maja 1983 roku kierowała kolportażem niezależnych wydawnictw i aktywnie w nim uczestniczyła. Brała także udział w konspiracyjnych spotkaniach i na ich organizowanie użyczała swojego mieszkania. Zaangażowana była także w udzielanie pomocy rodzinom osób internowanych. Przeciwko Ewie Kuźmie prowadzone było postępowanie przygotowawcze, a w jej domu i miejscu pracy przeprowadzono przeszukania. Po przeszukaniu w dniu 22.09.1982 r. została zatrzymana na 48 godzin i poddana przesłuchaniu. W dniu 24.09.1982 r. wydane zostało postanowienie o oddaniu jej pod dozór MO, gdyż jej sytuacja rodzinna przemawiała za niestosowaniem tymczasowego aresztowania. Postępowanie prokuratorskie zakończyło się skierowaniem w dniu 21.01.1983 r. aktu oskarżenia do Sądu Rejonowego w Lublinie, który w dniu 29.04.1983 r. wydał wyrok uniewinniający, z czym nie zgodziła się Prokuratura Rejonowa dla m. Lublina wnosząc 17.06.1983 r. rewizję. W wyniku rozprawy rewizyjnej w dniu 9.09.1983 roku Sąd podtrzymał w mocy zaskarżony wyrok z 29.04.1983 r.