Włodzimierz Kapczyński

W latach 1947-1989 prowadził aktywną działalność na rzecz odzyskania przez Polskę niepodległości i suwerenności. W listopadzie 1947 r. założył na terenie Sosnowca nielegalną organizację pod nazwą „Związek Walki z Komuną”, której celem była zmiana istniejącego w Polsce ustroju. W dniu 30.04.1948 r., podczas jednej z akcji plakatowania miasta został zatrzymany przez funkcjonariuszy MUBP w Sosnowcu. Postanowieniem Wojskowej Prokuratury Rejonowej z dnia 04.05.1948 r. został tymczasowo aresztowany. Wyrokiem wydanym w dniu 17.09.21948 r. przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Katowicach  został  oskarżony o założenie  i przynależność do nielegalnej organizacji, próbę obalenia ustroju Polski oraz nielegalne posiadanie broni. Skazany na łączną karę na 7 lat pozbawienia wolności oraz 3 lata pozbawienia praw publicznych i honorowych. Zasądzoną karę odbywał w: Areszcie Karno-Śledczym  w Sosnowcu, Areszcie Śledczym w Katowicach, Zakładzie Karnym we Wronkach,  Raciborzu, Potulicach,. Następnie trafił do obozu pracy w Jelczu koło Wrocławia. W dniu 10.09.1953 r. został zwolniony na mocy amnestii. 
Od września 1980 r. pan Włodzimierz Kapczyński był działaczem NSZZ „Solidarność”, pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Zakładowej w sosnowieckim  Przedsiębiorstwie Budownictwa Przemysłowego” Budostalu-4”. W lipcu 1981 r. został wybrany w skład Zarządu Regionu NSZZ „Solidarność”. Był delegatem na I, II, III  Krajowy Zjazd Delegatów. 
Internowany 13.12.1981 r. i osadzony w Areszcie Śledczym w Katowicach, a następnie w ośrodkach odosobnienia w Jastrzębiu Szerokiej, Uhercach, Rzeszowie Załężu. Zwolniony w dniu 12.08.1982 r. 
W latach 1982-1989 był członkiem Regionalnej Komisji Wykonawczej NZSS „Solidarność”, organizatorem podziemnej poligrafii, kolporterem podziemnej prasy związkowej m.in. „Regionalnego Informatora Solidarności”, „Głosu Śląsko-Dąbrowskiego”. W latach 1953-1955 oraz 1984-1989 pan Włodzimierz Kapczyński podlegał kontroli operacyjnej przez Służbę Bezpieczeństwa PRL.