Roman Andrzej Jarmuszkiewicz

Od 1980 r. był działaczem Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. W lipcu 1980 r. zaangażował się w organizację marszu głodowego w Zduńskiej Woli. W październiku 1980 r. doprowadził do zorganizowania strajku okupacyjnego PKS w Zduńskiej Woli, a następnie został wybrany przewodniczącym Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” w swoim zakładzie pracy. W regionalnych strukturach związku pełnił funkcję Przewodniczącego Delegatury NSZZ „Solidarność” Ziemia Łódzka w Zduńskiej Woli oraz funkcję Przewodniczącego Miejskiej Komisji Porozumiewawczej NSZZ „Solidarność”. 13 grudnia 1981 r. został internowany i osadzony w Zakładzie Karnym w Sieradzu, następnie przenoszono go do ośrodków odosobnienia w Łowiczu i Kwidzynie. 14 sierpnia 1982 r. w związku z udziałem w buncie więźniów został brutalnie pobity przez funkcjonariuszy, w wyniku doznanych obrażeń był hospitalizowany. Wolność odzyskał 17 listopada 1982 r., zwolnienie uzyskał z powodu pogorszenia stanu zdrowia. W dniu W 1983 r. ze względów politycznych wyemigrował do Szwecji.