Krzysztof Zbigniew Pusz

Od września 1980 r. działał w strukturach Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, był członkiem Komitetu Założycielskiego, następnie Komisji Zakładowej w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie Handlu Wewnętrznego w Gdańsku. Po 13 grudnia 1981 r. pozostawał w kontakcie z Bogdanem Borusewiczem, współorganizował mieszkania dla ukrywających się działaczy „Solidarności”, udzielał im pomocy finansowej. Był współorganizatorem (ze swoim bratem Ryszardem Puszem i we współpracy z B. Borusewiczem) druku 20 tys. ulotek wzywających do oporu, rozrzuconych 24 grudnia 1981 r. w gdańskich kościołach. W okresie od października 1982 r. do czerwca 1984 r. organizował spotkania Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej i Regionalnej Komisji Koordynacyjnej, m.in. w należących do rodziny domkach letniskowych w Węsiorach k. Kościerzyny, Chwaszczynie k. Sopotu, Gdańsku-Chełmie. W kwietniu 1983 r. zorganizował  przewiezienie Lecha Wałęsy do Chwaszczyna na spotkanie z członkami TKK. Za udostępnienie swojego mieszkania na potrzeby nielegalnego spotkania działaczy NSZZ „Solidarność” został zatrzymany, w areszcie przebywał od 13 lutego.1985 r. do 15 lutego 1985 r. Kontaktował się z dyplomatami USA i Australii, którym przekazywał komunikaty podziemnej „Solidarności”. Od lutego 1985 r. pełnił rolę kierowcy, a w latach 1986-1989 sekretarza Lecha Wałęsy, w ramach której m.in. redagował komunikaty dla dziennikarzy. W maju 1988 r. wziął udział w strajku w Stoczni Gdańskiej im. Lenina. W 1989 r. uczestniczył, jako obserwator, w obradach Okrągłego Stołu, a także nieformalnych spotkaniach przedstawicieli „Solidarności” i strony rządowej. W latach 1989-1990 pełnił funkcję dyrektora Biura Krajowego „Solidarności”, oraz oficjalnego sekretarza Lecha Wałęsy, W latach 1983-1989 był rozpracowywany przez gdańską Służbę Bezpieczeństwa.