Jadwiga Józefa Marszczek

Jadwiga Marszczek działała w opozycji antykomunistycznej od 1980 r. jako współorganizatorka, a następnie wiceprzewodnicząca Komitetu Założycielskiego „Solidarności” w Urzędzie Wojewódzkim w Szczecinie. Ze względu na swoje zaangażowanie została oddelegowana do Międzyzakładowej Komisji Robotniczej w Szczecinie, a następnie na ogólnopolski zjazd „Solidarności” pracowników administracji państwowej we Wrocławiu w czerwcu 1981 r.
Jako pracownik Urzędu Wojewódzkiego sprzeciwiła się udziałowi w organizowanym przez władze wiecu potępiającym robotników Radomia i Ursusa. Swój protest i niezadowolenie wobec nieprawości władzy komunistycznej okazała również uczestnicząc w dniu 16.12.1981 r. w milczącym proteście pod Stocznią Szczecińską, przy tablicy poświęconej Ofiarom Grudnia 70’ oraz w manifestacjach w rocznicę Czerwca ‘56 w Szczecinie w 1982 r., a także w Poznaniu w 1986 r. Od 1982 r. organizowała pomoc dla osób ukrywających się i represjonowanych. Swoje poglądy reprezentowała jako członek grupy oporu społecznego Wiosna, a od 1983 r. jako członek tej grupy w strukturach podziemnych Portu Szczecińskiego. Współorganizowała również msze za Ojczyznę. 
Na terenie Szczecina i Gryfina współtworzyła sieć kolportażu takich wydawnictw jak: „NOWa”, „Krąg”, „Myśli”, „Zeszyty Historyczne”, paryska „Kultura”, „Jedność”, „CDN” „Ogniwa”, „Obraz”, „KOS” oraz „Tygodnik Mazowsze”. Była publicystką m.in. „Grota”, „Obrazu”, „Termita” oraz „Ogniwa”. Pisała pod pseudonimem Vox. W związku z działalnością kolporterską nielegalnych wydawnictw i ulotek, pozostawała w zainteresowaniu Służby Bezpieczeństwa. W latach 1983-1985 była kilkukrotnie przesłuchiwana i poddawana rewizjom. W dniu 30.04.1984 r. została zatrzymana na 48 godzin.
W 1988 r. uczestniczyła w zbiórce pieniędzy dla prześladowanych hutników oraz strajkujących portowców. W wyborach parlamentarnych w 1989 r. była mężem zaufania „Solidarności”.