Zbigniew Paweł Pałamar

Pan Zbigniew Pałamar od września 1980 r. aktywnie działał w strukturach związkowych powstałego Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. Z ramienia Związku pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Komitetu Założycielskiego NSZZ „Solidarność” w Zakładzie Transportu Samochodowego Huty Katowice w Dąbrowie Górniczej, następnie wice przewodniczył Komisji Wydziałowej.  
Po ogłoszeniu w dniu 13 XII 1981 r. stanu wojennego w Polsce wraz grupą kilku osób zorganizował strajk okupacyjny w Hucie Katowice jako wyraz sprzeciwu wobec zaistniałej sytuacji. Wszedł w skład 11-osobowego Komitetu Strajkowego, w ramach którego zajmował się przede wszystkim zaopatrzeniem strajkujących w żywność oraz koordynował akcją przemieszczania się strajkujących na inne wydziały Huty. Po stłumieniu strajku w dniu 23 XII 1981 r., został zatrzymany i w konsekwencji aresztowany. Przebywał w Areszcie Śledczym w Sosnowcu, a następnie w Katowicach, gdzie oczekiwał na proces. W wyniku śledztwa przeprowadzonego przez Prokuraturę Rejonową w Dąbrowie Górniczej został oskarżony o zorganizowanie i czynny udział w strajku na terenie Huty Katowice w dniach od 13 do 23 XII 1981 r., usłyszał także zarzut kontynuowania działalności związkowej zawieszonej w stanie wojennym. W efekcie został w dniu 2 I 1982 r. skazany przez Sąd Wojewódzki w Katowicach na karę 5 lat pozbawienia wolności i 15 tys. złotych grzywny. 
Pozbawienie wolności oznaczało również utratę pracy. Jako skazany przebywał kolejno w zakładach karnych: Racibórz, Strzelce Opolskie, Kłodzko oraz Strzelin. 
Podczas odbywania kary podejmował głodówkę domagając się przyznania statusu więźnia politycznego oraz współredagował gazetkę więzienną. Został zwolniony przedterminowo w dniu 25 VIII 1983 r. na mocy amnestii. 
W lutym 1984 r. podjął starania o wydanie zgody przez władze PRL na wyjazd stały do USA. Po otrzymaniu takiej możliwości wyjechał z rodziną do Stanów Zjednoczonych, gdzie nadal mieszka.