Kazimierz Jan Wójciak

Pijar. Będąc wikarym w parafii pw. Matki Boskiej Łaskawej w Łowiczu, po wprowadzeniu stanu wojennego, pełnił posługę duszpasterską wśród internowanych w Ośrodku Odosobnienia w Łowiczu. Wykraczając poza funkcję kapelana, interweniował w imieniu osadzonych u władz ośrodka. Przekazywał pochodzące od internowanych wiadomości dla rodzin, także w postaci grypsów, a także potajemnie dostarczył do ośrodka magnetofon, przy pomocy którego udało się nagrać przesłuchanie internowanego. Przekazywał informacje od rodzin i działaczy związkowych pozostających na wolności, a nawet prasę podziemną. Ponadto zainicjował odbywanie spotkań przez działaczy zawieszonej „Solidarności” w pijarskim kościele w Łowiczu, w tym także odprawianie nabożeństw. 
Po przeniesieniu do parafii pw. Najświętszego Imienia Maryi w Krakowie począwszy od października 1982 r. nawiązał kontakt z ks. Kazimierzem Jancarzem, wikarym w parafii pw. Św. Maksymiliana Kolbego w Krakowie – Mistrzejowicach, włączając się działalność duszpasterstwa ludzi pracy przy tamtejszej parafii. Wielokrotnie odprawiał msze święte, tzw. czwartkowe, wygłaszając kazania piętnujące władze, ale i wzywające zebranych do wytrwania. Pomagał także w prowadzeniu działalności organizacyjnej duszpasterstwa. Brał udział w spotkaniach osób, zajmujących się na co dzień prowadzeniem duszpasterstwa, w tym także z działaczami podziemia. Umożliwił przechowywanie dokumentacji duszpasterstwa w swoim prywatnym domu w Rabce-Zdroju. Zapewniał tam także, jak również na terenie Krakowa, schronienie dla osób ukrywających się przed władzami. Prowadził grupę XIV w ramach krakowskiej pieszej pielgrzymki do Częstochowy, wywodzącej się z mistrzejowickiego duszpasterstwa (zwanej też „solidarnościową”), której patronem był ks. Jerzy Popiełuszko, która zmierzała na Jasną Górę pod transparentami ze znakami „Solidarności”. Wspierał funkcjonowanie działającej przy mistrzejowickim duszpasterstwie apteki rozprowadzając leki oraz inne środki medyczne. Działalność tę prowadził do 1988 r. 
Ponadto w parafii pw. Najświętszego Imienia Maryi w Krakowie w latach 1983-84 organizował wydarzenia artystyczne, dające możliwość występu artystom, którym utrudniały to władze z racji manifestowania podstaw opozycyjnych.